Γενικευμένες γενικεύσεις μιας σπασίκλως

Θα έπρεπε να νιώθω όμορφα;Θα έπρεπε να είμαι ‘’ok’’;  Κάτι λείπει.. Η ΔΙΑΘΕΣΗ. Θα πάω Πάτρα το Σεπτέμβρη και θα κάνω πράγματα. Έτσι έλεγα και πέρσι. Μάντεψε όμως! ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΙΠΟΤΑ. Ακόμα και τις βόλτες έκοψα. Σοβαρά σου μιλάω. Δεν έβγαινα απ’το υπέροχο δωματιάκι μου. Η αλήθεια είναι πως είναι όντως υπέροχο και έχω δεθεί συναισθηματικά μαζί του. Το να περνάω ώρες αμέτρητες πάνω από το laptop βλέποντας σειρές-ταινίες ή απλά γράφοντας  διάφορα στο word, μου ήταν πολύ ευχάριστο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα φοιτητικά μου χρόνια να χαρακτηρίζονται από αυτό και από τίποτα άλλο. Ούτε ξενύχτια, ούτε μεθύσια, ούτε ραντεβού, ούτε τίποτα.  Αφου με ρωτάνε με το που γυρνάω ‘’Πώς πάει η Πάτρα’’ περιμένοντας να ακούσουν κάτι σούπερ ουάου. Ξέρεις αυτά  που λένε όλοι οι φοιτητές σχεδόν.  Εγώ πραγματικά δεν έχω τι να απαντήσω. Έρχομαι αντιμέτωπη με την αμηχανία.  Απλά με δέρνει και μένα η μαλακία μου καμιά φορά.  Κάτι σαν την Tomoko απ’το watamote ένα πράμα (Anime με πρωταγωνίστρια που δε λέει να βγει από το σπίτι και κάθεται  όλη την ώρα πάνω από ένα pc. Είναι τέρμα αντικοινωνική και τα σχετικά. Βρίσκεται και στην εικόνα του άρθρου. Πολύ καλο να το δεις). Καλά ούτε τώρα κάνω κάτι. Όχι τόσο από επιλογή, αλλά όπως και να ‘χει μου έχει κάτσει άσχημα. Γενικά με το που γύρισα από Πάτρα, ξεκίνησε με πολλή περιπέτεια το καλοκαίρι μου. Όταν λέω ‘’περιπέτεια’’ αναφέρομαι στην αρνητική σημασία της.  Με την επιστροφή μου ακολούθησε μια σειρά όχι και τόσο ευχάριστων γεγονότων. Μην περιμένεις να σου πω. Κράτα απλά τα ‘’μη ευχάριστα  γεγονότα’’.  ΩΧ! ΦΛΑΣΙΑ! Θα πρέπει να μπω στον κόπο να εξηγήσω σε ένα σωρό άτομα γιατί δεν είχα επικοινωνία ολόκληρο καλοκαίρι. Ή μάλλον δε θα μπω.. Καλά, βλέποντας και κάνοντας. Όπως και να ‘χει θέλω να επιστρέψω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στον απόλυτα προσωπικό μου χώρο και να κάνω ό,τι θέλω και όπως το θέλω. Και όπως και να ‘χει, όσο και να βαριέσαι ώρες-ώρες , η αίσθηση του να μπαίνεις στο αμφιθέατρο  και να βγάζεις το ντοσιέ με τις σημειώσεις (που στην τελική δεν θα τις χρησιμοποιήσεις γιατί θα πάρεις από αλλού καλύτερες) είναι σχεδόν οργασμική και το λέω με κάθε ειλικρίνεια. Δηλαδή, αν ποτέ πάρω πτυχίο, αυτό είναι ένα από τα λίγα πράγματα που θα μου λείψουν. Τι θα γίνει όμως με όλα τα υπόλοιπα; Πρέπει να βρω όντως κάτι να κάνω. Μια δουλειά, κάποιο χομπι… Τέλος πάντων να ολοκληρωθώ κάπως και εγώ. Αυτό που διαπιστώνω με το πέρασμα του χρόνου, είναι ότι δεν είμαι καλή σε κάτι. Ούτε καν σε ό,τι  μ’αρέσει. Καλά ας πάρω πρώτα το proficiency και μετά μιλάω και για τα υπόλοιπα. Να κάτι που μπορώ να κάνω, αλλά βαριέμαι απίστευτα. 

Υ.Γ:  I've been waiting for something to happen

         something of seismic proportion..

    

 

                     

Δική σας, Αγγελίνα