Πραγμάτωση ονείρων

Καλησπέρα και αυτό το Σάββατο συνοδοιπόροι.  Το σημερινό θέμα θα ήταν περισσότερο λογικό να απασχολεί τη Ρούλα και έχει γράψει στο παρελθόν αν θυμάμαι καλά γι'αυτό. Ωστόσο απομακρύνω για λίγο τον πεσσιμισμό μου και κάνω την ανατροπή. Καλή ανάγνωση!

Ως άνθρωποι έχουμε αυτή τη θέληση του κάτι παραπάνω. Το να έχουμε όμως όνειρα που θέλουν να πάρουν σάρκα και οστά, δεν έχει σχέση με την απληστία για την οποία έχω κάνει πολλές φορές λόγο. Όπως έχει εκφράσει και ο χειρότερος ήρωας του Γερμανικού ιδεαλισμού και γενικά της φιλοσοφίας (Immanuel Kant σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε),  θα πρέπει να θέτουμε σκοπούς στον εαυτό μας και έχουμε καθήκον να το κάνουμε. Αφού τους θέσουμε θα πρέπει να προσπαθήσουμε για την εκπλήρωσή τους. Το ιδανικό θα ήταν να εκπληρώνονται όλοι, αλλά ο Καντ μένει ικανοποιημένος με αυτή την προσπάθεια. Είναι από τα μόνα πράγματα στα οποία με βρίσκει σύμφωνη, άσχετα από το αν αυτό το θέτει στα πλαίσια μίας απόλυτης ηθικής ότι δηλαδή αυτό μας καθιστά ηθικά πλάσματα. Δεν μας ενδιαφέρει. Το point το δικό μου, είναι το εξής: Ότι, αν δε θέσεις αυτούς τους σκοπούς καν, αν δεν μπεις στη διαδικασία αυτή, θα είσαι ένα έρμαιο. Δεν θα μπορείς να απολαύσεις και να κουραστείς και δεν θα έχεις και ελπίδα για το άτομό σου. Από ψυχολογικής σκοπιάς δηλαδή, φαίνεται ότι δεν είναι υγιές καθώς δεν υπάρχει κάποιου είδους ολοκλήρωση. 

Όσον αφορά την εκπλήρωση, αυτό είναι το μεγαλύτερο βάσανο αλλά και η μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Η προσπάθεια, ακόμα και αν αποτύχει κανείς, είναι μία ευχάριστη κούραση. Τίποτε δεν είναι μάταιο. Ακόμα και η αποτυχία είναι ένα κομμάτι της επιτυχίας που θα έρθει. Δεν είναι αναγκαίο να συμβαίνουν όλα τη χρονική στιγμή που τα θέλουμε ούτε θα μας έρθει κάτι από τον ουρανό. Έχουμε απόλυτη ανάγκη να κουραστούμε και να πούμε ότι κάτι κάνουμε. Αυτό συμβαίνει γιατί ως άνθρωποι έχουμε αυτά τα θέλω που διψάνε για κάτι παραπάνω, για κάτι που ξεπερνά τους εαυτούς μας, για κάτι που φαντάζει άπιαστο και ας μην είναι στην τελική. Σπουδαία πράγματα μπορεί να επιτεύξει ο άνθρωπος, το θέμα είναι ότι δεν μπορεί να το καταλάβει πολλές φορές και συμβιβάζεται με τα λίγα και με αυτά που του προσφέρουν πάντα όλοι οι άλλοι. Αυτό είναι το λάθος του να μην μπεις στη διαδικασία να θέσεις σκοπούς. Όταν λέω ''να θέσεις σκοπούς'', εννοώ ακριβώς αυτό: ότι έχεις κάτι στο νου σου, παρόλα αυτά περιμένεις τη θεία φώτιση. Αυτό είναι ό,τι χειρότερο για την ανθρώπινη ύπαρξη.

Πραγματικά χαίρομαι όταν συναντάω ανθρώπους που έχουν καταφέρει πράγματα με κόπο και με πολύ πόνο. Είπαν ότι κάτι θα κάνουν και τελικά υλοποιήθηκε. Για να έρθουμε όμως και λίγο στο γήινο πεδίο και να είμαστε ρεαλιστές, οι δυσκολίες σίγουρα είναι πολλές. Κύριος παράγοντας πλέον -ή μάλλον πάντα- είναι αυτά τα ρημάδια τα λεφτά που ποτέ δεν είναι εκεί. Πράγματι, για να κάνεις πάρα πολλά πράγματα, χρειάζεται ένα κεφάλαιο Α. Κάπου εκεί είναι που λέμε ένα μεγάλο ''όχι'' στους εαυτούς μας και παρατάμε κάθε τι όμορφο. Είναι μια λογική αντίδραση για όλους μας. Ένα ταξίδι θες να πας και μάλιστα εντός της χώρας σου και μοιάζει κόλαση. Ένα μεταπτυχιακό που σε ενδιαφέρει πολύ, φαντάζει επίσης δύσκολο ίσως και ανεπίτευκτο. Το κλειδί σε αυτή τη μαύρη τρύπα είναι η υπομονή και η επιμονή στο εν λόγω όνειρο. Όπως είπα, δεν χρειάζεται να γίνουν όλα την χρονική στιγμή που υπολογίζουμε. Οι ορίζοντές μας ανοίγουν και με άλλους τρόπους. Πάντα υπάρχουν παραθυράκια που στην προκειμένη περίπτωση, είναι οι εγγύτεροι σκοποί οι οποίοι εξυπηρετούν την άφιξή μας στον απώτερο. Πέρα από αυτό όμως, υπάρχουν κάποιοι τομείς που δεν θα βρεις απλώς παραθυράκια. Αν το ψάξει και εκδηλώσει το ενδιαφέρον του κάποιος, μπορεί να βρει και πιο άμεσους τρόπους. Αυτό δε το λέω ως αερολογία, το λέω εξ εμπειρίας και μάλιστα σε αυτή την εμπειρία βασίζεται και το σημερινό κείμενο.

Εδώ και ένα χρόνο ψάχνω να βρω μεταπτυχιακά, κύκλους σεμιναρίων και διάφορες ομιλίες που αφορούν τη φιλοσοφική συμβουλευτική γιατί απλώς διαπίστωσα ότι αυτό θέλω τελικά να κάνω στη ζωή μου. Ήμουν ένα παιδί που μεγάλωσε με το όνειρο να γίνει ψυχολόγος ή να επιλέξει ως παράδρομο τη σχολή της κοινωνικής εργασίας έτσι ώστε να έχει τη δυνατότητα να κάνει παρόμοια πράγματα και έπειτα να εξελιχθεί πάνω σε αυτό. Η καθηγήτρια που είχα στο φροντιστήριο μου είχε πει μια πολύ σοφή κουβέντα τότε που δίναμε πανελλήνιες: Άφησε τη σχολή να σε διαλέξει! Τελικά όντως η σχολή με διάλεξε και έτσι δεν την πήρα από φόβο. Χτίστηκε μια πολύ όμορφη σχέση με καλές δομές. Έτσι έχω φτάσει σε σημείο να απεχθάνομαι την ψυχολογία γιατί κατάλαβα ότι η δική της η αστάθεια δεν έχει κάποια σχέση με τη φιλοσοφία. Η φιλοσοφία είναι και έχει το δικαίωμα να είναι ασταθής και όλοι μπορούμε να καταλάβουμε το γιατί. Επιπλέον είναι το κύριο θεμέλιο για πολλές επιστήμες και αυτό την κάνει πιο ενδιαφέρουσα. Είναι πιο αρχέγονη και πιο μυστήρια. Κάπως έτσι και έχοντας υπόψη την κατάρτιση που θα έχω ως απόφοιτη, μπορώ να κάνω πολλά ενδιαφέροντα πράγματα και ένα από αυτά είναι η συμβουλευτική. Ουδεμία σχέση με την ψυχολογία. Ωστόσο αυτό θέλει και μία εξειδίκευση και αυτόν τον χρόνο ψαξίματος δεν είχα βρει τίποτα γι'αυτό που με ενδιαφέρει. Μόνο έναν κύκλο ο οποίος μάλλον δε συνεχίστηκε ποτέ. Ε, την προηγούμενη βδομάδα βρήκα αυτό που πρέπει και είμαι ευτυχισμένη γι'αυτήν την ανακάλυψη. Αν μπορώ εγώ, μπορεί και η Ρούλα, μπορείς και εσύ.

Μην διχάζεστε λοιπόν και μη νομίζετε ότι τρώτε άδικα το χρόνο σας. Δεν υπάρχει κάτι για να χαθεί έτσι και αλλιώς πιστεύω. Ακόμα και αν χρειαστεί να φτύσει κανείς αίμα, κάποιο εφόδιο θα έχει αποκομίσει γι'αυτή τη ριμάδα τη ζωή. Βλέπω μεσήλικες που προσπαθούν για τα αδικοχαμένα όνειρά τους και πραγματικά τους χαίρομαι. Είναι κρίμα ένας 20χρονος να μην έχει την ίδια διάθεση και πίστη.Βέβαια, ποτέ δεν είναι αργά. Ακόμα και όταν καταλάβεις το λάθος σου μετά από χρόνια, είναι επίσης σπουδαίο το να καταφέρεις να υλοποιήσεις τις σκέψεις σου, γιατί έτσι συνέβη και με τους εν λόγω μεσήλικες. Έχουν βρει ίσως το νόημα. 

Καλή προσπάθεια σε όσους θέλουν να προσπαθήσουν!

Δική σας, Αγγελίνα