Ο καβάτζας

Καλησπέρα συνοδοιπόροι. Πώς είστε; Εγώ κυρίως βαριέμαι να διαβάσω αλλά θα το ξεπεράσω. Ναι, αυτή η εξεταστική είναι ένα υπέρτατο fail. Τουλάχιστον όμως έχω ηρεμήσει από το άγχος της δουλειάς και της Αθηναϊκής ρουτίνας μου. Να είναι καλά η φοιτητική άδεια. Είμαι μόνη στο δωματιάκι μου, αλλά δεν κλείνομαι όπως κλεινόμουν και πριν. Έχω επαφή με τον έξω κόσμο.

Το σημερινό θέμα αφορά τους μισητούς σε όλους ''καβάτζες''. Είναι κάτι που αν είσαι φοιτητής σίγουρα το έχεις βιώσει και ως ''θύμα'' και ως ''θύτης''. Η αφορμή είναι η χθεσινή μου έξοδος και προφανώς είναι κάτι που αφορά πολλές από τις εξόδους μου στην Πάτρα.

Οι περιπτώσεις που μου έχουν τύχει ή θα είναι από άτομα που μόλις τα γνωρίζω ή θα είναι από άτομα που δεν μιλάω και πολύ μαζί τους ενώ βρισκόμαστε στην ίδια παρέα. Γενικώς δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη οικειότητα με τους καβάτζες που εγώ έχω συναντήσει.

Το πρώτο και κύριο θέμα που αντιμετωπίζει πάντα ένας μέσος φοιτητής, είναι τα λεφτά. Οι γονείς σου ουσιαστικά σου καταθέτουν ένα ποσό είτε κάθε μήνα, είτε κάθε 15 μέρες είτε κάθε δυο βδομάδες. Επομένως παίρνεις και λίγο την ευθύνη της οικονομίας στα χέρια σου. Ξέρεις πότε είναι να πάρεις το επόμενο ποσό για να τη βγάλεις και αναλόγως ξοδεύεις ή όχι. Είναι κάτι πολύ σύνηθες ακόμα και για τα παιδιά που έχουν οικονομική άνεση. Η οικονομία δεν πιάνει μόνο εμάς τους φτωχούς. Πρέπει όλοι ανεξαιρέτως να κάνουμε λίγο κράτει. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι όλοι λίγο πολύ δυσκολευόμαστε με αυτό και πρέπει να προσαρμοζόμαστε σε αυτό έτσι ώστε να μη βρισκόμαστε εκτεθειμένοι.

Οι κύριοι Καβάτζες είτε δεν θα το σκεφτούν αυτό και θα βασανίζουν τους υπόλοιπους με δανεικά ή θα τους βασανίζουν ξέροντας ότι πρέπει να κάνουν οικονομία και δεν πρόκειται να χαλάσουν από τα δικά τους τα χρήματα. Μου έχει τύχει να βγω με παρέα και επειδή κανείς δεν είχε ψιλά, έβαλαν εμένα να πληρώσω όλο το ποσό. Ύστερα θα χαλούσαν τα χοντρά τους και θα μου δίνανε τα χρήματά μου πίσω. Ήμασταν πολλά άτομα οπότε καταλαβαίνετε γιατί μπορεί να είμαι τσαντισμένη με κάτι τέτοιο. Το συμβάν αυτό έγινε όταν εγώ ήμουν 2ο έτος και τώρα είμαι 4ο και μαντέψτε. Κανείς ποτέ δεν μου έδωσε τίποτα πίσω. Τα ζήτησα βέβαια, δεν έκανα το μαλάκα, αλλά οι Καβάτζες της εν λόγω υπόθεσης αποφάσισαν ότι η αναβλητικότητά τους θα με κάνει να το ξεχάσω.

Συνεχίζοντας λοιπόν τη φοιτητική μου ζωή και έχοντας πλέον αρχίσει να κάνω το μαλάκα, δεν άργησαν να έρθουν και άλλες παρόμοιες καταστάσεις. Πάλι οι ίδιες ιστορίες χωρίς να έχει κανείς ψιλά κλπ. Εγώ βέβαια, φρόντιζα να έχω πάντα ψιλά για να μην την ξαναπατήσω. Ωστόσο είχαν τύχει και ελάχιστες φορές που δεν γινόταν να έχω ψιλά για διάφορους λόγους οπότε έπεφτα πάλι στην παγίδα. Δεν ήταν και κανένα τεράστιο ποσό βέβαια η κάθε φορά που τύχαινε, αλλά αθροίζοντας όλες τις φορές καταλαβαίνεις ότι το ποσό είναι αυξημένο. Το θέμα όμως με τον μέσο φοιτητή, είναι ότι ακόμα και τα 50 λεπτά, μετράνε. Δεν έχεις περιθώριο. Είναι πολύ σημαντικό να καταφέρεις να μην ξοδέψεις έστω και 50 λεπτά παραπάνω από όσο θα έπρεπε.

Εγώ επίσης είμαι άτομο που καπνίζει και μάλιστα το μόνο άτομο από την παρέα μου. Απλώς τυχαίνει πολλές φορές να θέλουν και οι υπόλοιποι να κάνουν ένα τσιγάρο στην έξοδο για το τσακίρ κέφι. Κυρίως τα άτομα με τα οποία δεν έχω οικειότητα είναι αυτά που με εκνευρίζουν κιόλας. Νομίζουν ότι ο καπνός είναι δικός τους. Πολλές φορές βάζω ένα στοπ, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που μπορώ ή έχω τη διάθεση να το κάνω συνέχεια. Είμαι πολύ αδύναμη σε τέτοιου είδους θέματα και είναι σα να σε πατάει στον κάλο ο άλλος. Εδώ θα μου πεις ''μα καλά, κάθεσαι και σκας τόσο για το τσιγάρο ενώ είναι ταυτόχρονα βλαβερό;'' και θα σου απαντήσω πως όντας εθισμένος καπνιστής, άπαξ και σου τελειώσει ο καπνός ή τα τσιγάρα θα σκίσεις τον κώλο σου για να πάρεις καινούργια. Δεν μπορείς να σκεφτείς ότι είναι βλαβερό. Με αποτέλεσμα η υπερκατανάλωση από τρίτους σε κάνει να χαλάς περισσότερα χρήματα.

Οι πιο σπαστικοί τρακαδόροι βέβαια, είναι αυτοί που όντως καπνίζουν και είναι εκτός της παρέας, απλώς τυχαίνει να έρχονται πολλές φορές μαζί μας. Ναι, αυτοί είναι λες και το κάνουν επίτηδες. Δεν έχουν πάρει τσιγάρα μαζί και όχι γιατί δεν έχουν λεφτά. Ξέρουν ότι μπορεί να υπάρχει κανένας μαλάκας εκεί και άμα καταλάβουν ότι είναι κύριο μέλος της παρέας, θα κάνουν τράκα κατ'εξακολούθηση. Ναι δεν ντρέπονται. Εγώ όταν ξεμένω είτε από καπνό, είτε από φιλτράκια, είτε από χαρτάκια, πάντα παίρνω πριν φτάσω στον τελικό μου προορισμό. Αν τύχει και ξεχαστώ, παίρνω τον κώλο μου και πετάγομαι στο περίπτερο χωρίς αναβολές. Η μόνη περίπτωση που δεν έχω ενδοιασμούς για τίποτα, είναι αυτή της Ρούλας. Άμα έχω, θα της δίνω όσο μπορώ. Δεν έχω μπορέσει πάρα πολλές φορές βέβαια, αλλά  όσες μπόρεσα δεν υπήρχε δεύτερη σκέψη να με κρατήσει πίσω. (γενικά να δίνω όχι μόνο τσιγάρα)

Γενικώς δεν έχω πρόβλημα να δίνω. Δεν είμαι άνθρωπος που άμα τους ζητήσεις βοήθεια, θα σου πει ''όχι''. Η υπερκατανάλωση εις βάρος μου με χαλάει και νομίζω ότι αυτό είναι κάτι φυσιολογικό. Σε αντίθεση με τους καβάτζες, που ξέρω τι ποσά τους δίνουν οι δικοί τους, εγώ έπαιρνα το ένα τέταρτο και όχι ότι παραπονέθηκα και ποτέ, αλλά νομίζω ότι κάπου-κάπου πρέπει κανείς να σέβεται τις αδυναμίες του άλλου και να μη του χρεώνει την κακή του οικονομία. Εγώ μια χαρά μπορούσα να την βγάλω την βδομαδούλα μου με τα λίγα έτσι και αλλιώς. Ακόμα και τώρα που δεν χρεώνω τη μάνα μου δηλαδή και είμαι με τα δικά μου χρήματα, μου είναι το ίδιο δύσκολο να αντιμετωπίσω τέτοιου είδους καταστάσεις. 

Το θέμα μου δεν είναι ακριβώς το ότι μου χρεώθηκαν εμένα χρέη άλλων. Είναι περισσότερο ηθικό για μένα το ζήτημα.Χάνεται κάθε αξία του άλλου. Ξέρεις ότι αυτός ο μαλάκας παίρνει τα τάδε χρήματα είτε από τη δουλειά του είτε από τους δικούς του και ξέρεις επίσης ότι μπορεί με το ζόρι να βγαίνει. Μην είσαι αιώνιος τζαμπατζής. Όχι μόνο σε αυτόν αλλά και σε άλλους που έχουν οικονομική ευχέρεια. Δεν θα είναι για πάντα μαλάκες. 

Είμαι τελείως σίγουρη ότι αυτό φαίνεται ένα πολύ κομπλεξικό κείμενο, αλλά δεν πειράζει. Επίσης είναι χάλια κείμενο, αυτό το αναγνωρίζω. Είπα όμως να το δω και λίγο ημερολογιακά σήμερα αφού τα χθεσινά με εκνεύρισαν λίγο. Τι να κάνω; Ας είναι.

Δική σας, Αγγελίνα