Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017

Λίστα παραπόνων




omg poso eyo


Καλησπέρα αγαπητοί συνοδοιπόροι. Τι υπέροχος καιρός;! Εύχομαι να τον χαρείτε όπως τον χαίρομαι. Α, επίσης παραιτήθηκα και έχω πάρει ήδη την πρώτη τζούρα ελευθερίας και είμαι καλύτερα από ποτέ. Δεν παλευόταν άλλο.

Σήμερα θα σας πω τον πόνο μου απλά. Stay tuned!

1) Όλοι είναι δυστυχισμένοι 
Αρχικά να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι ρατσίστρια με τους δυστυχισμένους ανθρώπους. Εγώ προσωπικά είμαι δυστυχισμένη τους περισσότερους μήνες του χρόνου. (Ουπς) Από εκεί και πέρα αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι αυτή η μόνιμη μίρλα. Ρε παιδιά! ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ;; Αφήστε με εμένα. Εγώ έχω υπομονή να ακούω, αυτό που πραγματικά προκαλεί θαυμασμό είναι ότι εσείς δεν κουράζεστε με τον εαυτό σας. Κάπου-κάπου δεν σας φαίνεται βαρετό; Έχω μια φίλη επαναστάτρια που είχε πολύ σοβαρό θέμα, αλλά δεν επαναπαύθηκε. Καταβάλλει όση προσπάθεια μπορεί για να αποβάλλει αρνητικούρες. Η δύναμη της βαρεμάρας βέβαια, της έδωσε το κλειδί και άρχισε να τα βλέπει όλα με άλλο μάτι. Την αγαπώ αυτή τη φίλη γιατί πριν την επανάσταση της είχε όλη την καλή θέληση να προσπαθήσει για εκείνη και γιατί μετά την επανάσταση της μου φαίνεται ότι έχει αποκτήσει περισσότερη δύναμη. Και θέλω να ξέρει ότι ποτέ δεν με κούρασε/κουράζει, γιατί το είχε ένα άγχος. Αντίθετα, κουράζομαι με αυτούς που επαναπαύονται και παίζουν το χαρτί του θύματος πολύ συχνά. Γι'αυτούς μιλάω σε αυτό το κείμενο.

2) Ελληνάρας for the win
Τώρα που παραιτήθηκα, θα βγάλω όλο μου το άχτι. Πρώτα από όλα, δούλευα στο τηλεφωνικό κέντρο της ΔΕΗ. Αν είσαι στόκος και νομίζεις ότι έχεις δίκιο, μην καλέσεις ποτέ εκεί γιατί οι περισσότεροι είναι φοιτητές εκεί και μάλιστα χαμηλόμισθοι. Πέρα από το ότι είναι σίγουρο ότι δεν θα έχεις δίκιο σκέψου και το παραπάνω. Άκουσε λοιπόν τι έχει να σου πει ο εκπρόσωπος και μετά μπορείς να εκφράσεις πολιτισμένα τον προβληματισμό σου. Δεν έχουμε καμιά όρεξη να σου πούμε ψέματα. Ένα κομμάτι ψωμί θέλουμε και είναι πραγματικά δουλειά ανάγκης. Ούτε 2000 παίρνουμε ούτε έχουμε χαμηλή τιμολόγηση στο ρεύμα. Δουλεύουμε μέσω τρίτων εταιρειών. Δεν μας πληρώνει η κωλο-ΔΕΗ. Οι φορές που πελάτης είχε δίκιο, είναι μετρημένες στα 5 δάχτυλα του χεριού σου. Το ότι στα καταστήματα ΔΕΗ είναι ζώα, δεν σημαίνει ότι είμαστε και εμείς. Απλώς πρέπει να τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις από μέρους μας για να συνεχίσουμε να παίρνουμε αυτό το κομμάτι ψωμί. Επιπλέον, όσοι έχουν πάρει για παράπονα και το παίζουν επαναστάτες ''εγω τωρα πήρα για να στα χώσω'' πρώτα από όλα νομίζουν ότι είναι οι μόνοι που το κάνουν και δεύτερον ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗ ΔΕΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΣ ΟΤΙ ΣΟΥ ΤΡΩΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΣΟΥ ΡΕ ΠΑΛΙΟΚΑΡΓΙΟΛΗ.
Αυτά, ηρέμησα κάπως.

3) Στάση Αττική (και όχι μόνο)
\Απλώς εκεί το πολυσυναντά κανείς όπως και σε άλλες στάσεις που υπάρχει τόση σαρδελίαση. ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΠΙΑ ΝΑ ΜΠΑΙΝΕΤΕ ΠΡΙΝ ΒΓΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΙΕΣΤΕ ΠΟΥ Ο ΔΙΠΛΑΝΟΣ ΣΑΣ ΠΑΡΑΠΑΤΗΣΕ ΓΙΑΤΙ Ο ΓΚΑΣΜΑΣ ΟΔΗΓΟΣ ΦΡΕΝΑΡΕ ΑΠΟΤΟΜΑ. ΕΛΕΟΣ ΕΛΕΟΣ ΕΛΕΟΣ. Η αστική ζωή δε μου ταιριάζει. Θα πάω σε σπηλιά μαλάκες, δεν παλεύεται.


4) κ00λ παρεάκι 
Αν δεν είσαι cool τυπάς στη σήμερον ημέρα, τράβα πήδα από κανένα γκρεμό. Σταματήστε να εκφράζετε τα κόμπλεξ σας. ΕΙΜΑΙ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΣ ΕΧΩ ΚΟΜΠΛΕΞ ΚΑΤΩΤΕΡΟΤΗΤΑΣ. Δε με νοιάζει που ακούς τα καλύτερα κομμάτια του κόσμου και κανείς δεν τα ξέρει. Και δε με νοιάζει που δεν θα τα ακούς όταν όλοι θα τα έχουν μάθει. Δε με νοιάζει που έχεις γνώσεις για ό,τι αρτιστικό υπάρχει. ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΝΑ ΜΟΥ. Αλλά λίγο τσιλλαρε εσύ και το παρεάκι σου. Έχουμε και εμείς οι κοινοί θνητοί δικαιώματα (δυστυχώς για σένα).

5) Έχω βαρεθεί έτσι και αλλιώς την Αθήνα
Παιδιά, αυτό που λένε οι περισσότεροι επαρχιώτες, είναι αλήθεια. Η Αθήνα είναι ζούγκλα ρε μαλάκες. Την αγαπώ, δε λέω. Και την αγαπώ γιατί απλά περνάω υπέροχα με τα άτομα που αγαπώ. Η Πάτρα πάλι, είναι όμορφη πόλη όντως και όποιος πει το αντίθετο να πνιγεί από ένα πιρούνι που θα το χει καταπιεί στην προσπάθειά του να βγάλει μία κατσαρίδα απ'το λαρύγγι του.  Επίσης εκεί έχω το χώρο μου, οπότε αράζω πιο άνετα και είναι και ήρεμα εκεί που μένω. Αθήνα bb. 

Αυτά για σήμερα. Για πιο ειδικά θέματα, ίσως αναφερθώ σε άλλο κείμενο.

Δική σας, Αγγελίνα





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου