Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017

Καλησπέρα,

Καλησπέρα, καλησπέρα σε όσους έχουν απομείνει να διαβάζουν αυτό το blog διότι εξαιτίας μου δεν παρέμειναν και πολλοί μιας και έχουμε να ανεβάσουμε κείμενο δεν ξέρω και εγώ πόσο καιρό, αλλά υγεία θα το παλέψω εγώ κυρίως για να ξαναμπούμε σε μια σειρά. 

Ο λόγος λοιπόν που τόσο καιρό χάθηκα είναι γιατί απλά για άλλη μια φορά συνέβησαν απανωτά στην ζωή μου. Αυτά όμως καλύτερα να τα αναλύσουμε χωριστά σε κείμενα και πιο αναλυτικά. Θα αναφερθώ όμως σε ένα νέο που με έχει κάνει πολύ χαρούμενη. Βρήκα δουλεία και μια δουλειά που ήθελα να την κάνω, καλά άμα ακούσετε τι είναι θα λέτε σιγά την δουλεία ονείρου και όντως σιγά. Είμαι σερβιτόρα και μπάρα σε ένα μαγαζί που μου ταιριάζει πολύ σαν στυλ, ενέργεια σε όλα. Βέβαια είναι λίγο κουραστικό αλλά απολαμβάνω την επικοινωνία με τον κόσμο και μου κάνει πολύ καλό στο να αποκτώ δυναμική και αυτοπεποίθηση. 

Οι ώρες προς το παρόν είναι βράδυ και μου αρέσει κάπου εδώ θα παίξει διαφήμιση εάν θέλετε έναν χώρο με θετική ενέργεια, ήρεμο, με χαλαρή μουσική και μακριά από κεντρικά σημεία αλλά και να απολαύσετε υπέροχα πιάτα από φαγητό και ποτό ελάτε στο Taz στο περιστέρι θα σας αφήσω λινκ κάτω. 

Ενώ είχα σκοπό να μην αναπτύξω εδώ κάποιο θέμα σήμερα δεν με άφησε η μέντα που πίνω αφού το κάθε φακελάκι γράφει και από ένα απόφθεγμα και για του λόγου του αληθές 
  
Πραγματικά κάθε φακελάκι που θα φτιάξω για κάποιο πούστη λόγο ταιριάζει αφάνταστα με την κάθε στιγμή που περνάω. Δεν θα το αναλύσω και πολύ αλλά ένα θα πω θα συνέφερε πολύ τους ανθρώπους αν μπορούσαμε να ξεχνάμε και συναισθήματα. Για παράδειγμα μπορεί να ξεχάσω τι μου έχεις κάνει ακριβώς ή και να μην ξέρω αλλά για πάντα θα θυμάμαι πως με έκανε αυτή η πράξη, στιγμή να αισθανθώ. 

Είναι πολλές οι στιγμές αυτή την εβδομάδα που δεν ήθελα να αισθάνομαι τίποτα και απλά να τρέχω μακριά από όλους μέχρι που βάρεσα μια γερή κρίση πανικού, που σίγουρα θα αναλύσουμε στο επόμενο κείμενο, τότε για πρώτη φόρα ίσως στην ζωή μου έκανα αυτό που ακριβώς μπόρεσα να σκεφτώ, αυτό που ήθελα. Έφυγα δεν έχει σημασία από που και πως, απλά έφυγα μακριά, έτρεξα μέχρι να μην αντέχω άλλο και πραγματικά ένιωσα σαν να πήρα μια ανάσα ζωής. 

Δεν θα πω κάτι παραπάνω σε αυτό το κείμενο μόνο να σας δώσω μια συμβουλή αν κάτι σας ενοχλεί, σας πνίγει, δύο είναι οι λύσεις α) μένετε εκεί αν έχετε την δύναμη και το λύνεται με κάποιον τρόπο ή β) κάνετε ότι εγώ παίρνεται τα πόδια σας και ότι άλλο θέλετε κυρίως τον εαυτό σας και πάτε όπου σας πει η καρδιά σας μέχρι να νιώσετε καλά να γυρίσετε. Ξέρω δεν είναι η καλύτερη λύση γιατί πολλοί είναι εκείνοι που θα ανησυχήσουν και θα σας ψάχνουν. Κάποια στιγμή όμως πρέπει να σκεφτείτε και τον εαυτό σας όσο άσχημο και να είναι εγώ δεν μετάνιωσα στιγμή που έφυγα και χάθηκα για λίγο.  

Αυτά από εμένα για σήμερα ελπίζω να είστε ακόμα εδώ και να είστε καλά θα τα πούμε στο επόμενο κείμενο που σίγουρα θα είναι καλύτερο από αυτό. Ευχαριστώ την Αγγελίνα που κατανοείσαι την ασυνέπεια μου. 




  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου