Κάποιες φορές νιώθω τυχερή με όλα αυτά, κάποιες πάλι όχι είναι όμορφο όμως να έχεις κάποιες στιγμές ηρεμίας που να μην σε νοιάζει τίποτα και κανένας. Εγώ αυτό το κάνω σπάνια. Σήμερα δεν θα αναλύσω ένα θέμα αλλά θα μιλήσω για τρία διαφορετικά.
Πρώτο θέμα που με έχει απασχολήσει αυτές τις μέρες είναι η συνήθεια, η μιζέρια γενικά όλα αυτά. Βαρέθηκα να βαριέμαι που λέγαμε κάποτε εεε αυτό το πράγμα, κουράστηκα ρε "παιδί μου" τα ίδια και τα ίδια έχω ανάγκη να κοιτάξω εμένα, να βγω να γνωρίσω νέο κόσμο. Γενικά έχω ανάγκη να ζήσω ελεύθερα, ξέγνοιαστα και χαρούμενα για λίγο. Ξέρω πως για πολύ δεν θα είναι αλλά όσο. Να ανανεωθώ, να αποκτήσω εμπειρίες. Όλα αυτά όμως είναι κάπως εγωιστικά και συνήθως τα πετυχαίνουν οι μοναχικοί άνθρωποι.
Αυτό συμβαίνει διότι όταν είσαι σε μια σχέση όποιου είδους και να είναι αυτόματα μπαίνουν κάποιοι περιορισμοί και πρέπει. Απόλυτα λογικό και μη κατακριτέο όσο και να νομίζεις ότι μια σχέση δεν σε περιορίζει σε κάτι απατάσαι οικτρά, ακόμα και οι οικογενειακές σχέσεις έχουν κάποια πράγματα που πρέπει να κάνεις γιατί αλλιώς θα θεωρείσαι γουρούνι και βασικά θα είσαι. Είναι κάποια πράγματα που έτσι είναι για παράδειγμα μπορείς να μην μιλήσεις μια μέρα με την μάνα σου γιατί απλά δεν θες ή κάτι είχες να κάνεις αλλά δεν μπορείς έναν ολόκληρο μήνα.
Δεν ξέρω αν καταλάβατε αλλά δεν έχει και πολύ σημασία πάμε στο άλλο θέμα που αφορά πάλι τις ανθρώπινες σχέσεις και έχει να κάνει με την συναισθηματική "εκμετάλλευση" που μπορεί να γίνεται ασυνείδητα δεν λέω αλλά όπως και να έχει είναι ενοχλητικό. Υπάρχουν λοιπόν μερικοί άνθρωποι που για κάποιο καιρό κολλάς μαζί τους και ακούς όλα τους τα προβλήματα επειδή βλέπεις πως έχουν ανάγκη, δένεσαι με αυτά τα άτομα γιατί άνθρωπος είσαι και εσύ αλλά όταν έρθει η στιγμή που εσύ έχεις ανάγκη θα σε γράψουν κανονικά. Βασικά υπάρχει περίπτωση να μην έρθει καν η στιγμή που θα έχεις ανάγκη και απλά επειδή θα έχουν βρει κάποιον άλλο να ακούει τα προβλήματα τους να σε παρατάνε.
Ενώ εσύ μένεις με την απορία αφού αρνείσαι να αποδεχθείς ότι σε εκμεταλλεύτηκαν. Κάποια στιγμή όμως αργά η γρήγορα καταλαβαίνεις και απλά αδιαφορείς εκτός αν είσαι βλάκας και απασχολείς το μυαλό σου άδικα για τέτοια άτομα. Με λίγα λόγια μακριά από τέτοιους ανθρώπους και αν δεν μπορείς απλά πάρε τον ρόλο του τρελού του τύπου "ναι, ναι κατανοώ απόλυτα τι μου λες" (αλλά σε γράφω στα αρχίδια μου, όπως θα κάνεις και εσύ σε λίγο καιρό). Προσοχή δεν κατηγορώ αυτά τα άτομα 100% γιατί και εγώ έχω γνωρίσει ένα βράδυ κάποιον άσχετο και του είπα όλα μου τα προβλήματα με την μόνη διαφορά ότι δεν έδωσα καμία υπόσχεση φιλίας ή γενικά δεν άφησα να φανεί ότι μπορεί να δεθεί μαζί μου.
Γενικά έχει να κάνει πολύ ο τρόπος που λες και κάνεις κάτι. Τελευταίο "θέμα" βασικά ένα μίνι συμπέρασμα από τα παραπάνω είναι πως καλό θα ήταν να μην εκμεταλλεύομαστε καταστάσεις και ανθρώπους. Ξέρω είναι δύσκολο για το πιο αδύναμο πλάσμα τον άνθρωπο και σίγουρα όλοι θα πέσουμε στην παγίδα να κάνουμε κάτι σε κάποιον που υπό άλλες συνθήκες δεν θα το σκεφτόμασταν καν. Πιστεύω όμως πολύ στην μετάνοια. Πρέπει να σεβόμαστε το άτομο που έχουμε δίπλα μας και να είμαστε ειλικρινείς μαζί του. Δεν λέω πως εγώ το κάνω...
Αυτά για σήμερα 0 νόημα και αδιάφορο κείμενο απλά δεν μπορούσα να εκφράσω αυτά που ήθελα ταυτόχρονα όμως ήθελα και να γράψω για αυτά. Διπολικό είμαι ότι θέλω κάνω!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου