Αφού λοιπόν αργήσαμε για μια μέρα σκέφτηκα να σας ανταμείψω με ένα ρεζιλευτικό κείμενο προς εμένα, αστείο (θεωρώ προς εσάς). Θα χωρίσω σε κάποιες κατηγορίες την έφηβη Σάρα λοιπόν π.χ. ρούχα, μουσική, σχολείο, φίλοι κτλ.
Η Σάρα στην εφηβεία:
Σχολείο📚
Πρώτη μέρα, ήταν ότι χειρότερο μέχρι να φτάσω στην πόρτα ξύπνησα το πρωί και άρχισα να κλαίω είχα φοβερό άγχος πως όλα θα πάνε σκατά, καλά δεν έπεσα και έξω τελικά, από την άποψη πως θα είναι το ίδιο με το δημοτικό. Η μάνα μου προσπαθούσε να με ηρεμήσει αλλά μάταια. Φόρεσα ένα καφέ σορτσάκι, μια πορτοκαλί μπλούζα και ίσιο μαλλί. Ίχνος μακιγιάζ πάνω μου και φουλ ψαρωμένη. Εκεί κάπου ήρθε και η Αγγελίνα ως ένα χρόνο μεγαλύτερη να με πάρει από το χέρι και να μου δείξει το σχολείο. Γρήγορα κατάλαβα πως δεν έχει καμία σχέση με το δημοτικό. Άρχισα να κοινωνικοποιούμε με ταχύτατους ρυθμούς.
Το διάβασμα στην αρχή το είχα πάρει ζεστά μετά είδα πως δεν έχει νόημα αφού κανείς δεν διάβαζε πέρα από τα κλασικά 2 άτομα που όλοι έχουμε σε ένα τμήμα. Οι βαθμοί ήταν κάτι ανάμεσα από 13-15 μέσο όρο και σε κάθε τρίμηνο η ίδια υπόσχεση "Μαμά στο επόμενο θα τα πάω καλύτερα" με τους καθηγητές να λένε "Είναι πολύ καλή απλά δεν προσπαθεί και κάνει φασαρία στο τμήμα ή μιλάει πολύ" Εγώ; Το κοριτσάκι που στο δημοτικό κρυβόταν μέσα στο μάθημα και δεν άκουγες ποτέ την φωνή του; Καλά αυτό δεν το ξεπέρασα ποτέ, πάντα ντρεπόμουν να σηκώσω χέρι να πω κάτι και ας το ήξερα 100% σωστά με αποτέλεσμα στα προφορικά να έχω πάντα 0. Η μητέρα μου όμως ποτέ δεν με πίεσε σε αυτό και καλά έκανε <3
Φίλοι👬👭
Όπως είπα και πιο πάνω είχα την Αγγελίνα στο ίδιο σχολείο που γνωριζόμασταν από πολύ πιο πριν κατά τα άλλα όμως ούτε ένα παιδί από το δημοτικό ήταν δική μου επιλογή για να μην περάσω τα ίδια. Η Αγγελίνα όμως είχε την δική της παρέα-κλίκα που κάθε φορά όταν ήμουν μαζί τους ένιωθα πως δεν με ήθελα λες και φορτώνομαι και προφανώς έτσι ήταν από ότι έμαθα με τα χρόνια. Έτσι δεν καθόμουν σχεδόν ποτέ με την Αγγελίνα στο σχολείο. Είχα όμως μπει σε όλες τις παρέες γενικά από το σχολείο ακόμα και στα μεγαλύτερα παιδιά μιλούσα με όλους και με ήξεραν όλοι. Δεν είχα κανένα κόλλημα να πάω π.χ. στον πιο ωραίο του σχολείου και 3 χρόνια μεγαλύτερο να του δώσω το λεύκωμα μου.
Σε αυτό το κομμάτι υπήρχε ένα ευχάριστο κλήμα, οργανώναμε φάρσες σε καθηγητές κ.α. τέτοια ωραία όλοι μαζί ακόμα και τα λεγόμενα "φυτά" την πρώτη χρονιά ήμασταν όλοι μια παρέα. Κάθε απόγευμα συναντιόμασταν στο σχολείο και ανεβαίναμε πάνω στην ταράτσα για να κάτσουμε.
Εμφάνιση💁
Χριστέ μου ότι χειρότερο η μόδα τότε. Βασικά σε σχέση με το τώρα καλύτερη θεωρώ πως ήταν. Έχουμε και λέμε τα μαλλιά μου ήταν μακριά φιλαριστά με φράντζα, τα ίσιωνα φυσικά κάθε πρωί με πιστολάκι, με αποτέλεσμα αυτή η φράντζα να καεί και να είναι σαν άχυρο, εννοείται πως βαφόμουν τέλεια 1) φουλ μεικ απ σαν να μην υπάρχει αύριο 2) μολύβι μέσα από το μάτι, απορώ πως δεν έχω βγάλει κανένα μάτι ακόμα,ααααα και αν είχε μείνει και κάτω απο το μάτι μολύβι απο την προηγούμενη μέρα τόσο πιο ωραίο και σέξι, μάσκαρα και σπάνια κανένα λιποζάν με χρώμα ή κανένα γκλοσακι με γεύσεις από το Χόντος τα οποία απαγορεύτηκαν από την αγορά σύντομα.
Ρούχα εμείς εδώ στο Περιστέρι ψωνίζαμε μόνο από Τερανόβα (όποτε δεν είχαμε πολλά λεφτά) και Αφθέντικ που ψώνιζαν όλοι οι κουλ τύποι κοριτσιών. Εμένα τα αγαπημένα μου σύνολα ήταν α) τζιν σωλήνας και μαύρη μπλούζα κοντομάνικη με ζακέτα από πάνω φυσικά β) κολάν κολάν κολάν, βασικά όταν φορούσα εγώ σκέτο κολάν οι άλλες δεν ήξεραν τι είναι και το κορόιδευαν,Αγγελίνα μίλα! γ) μαύρο κολάν λεπτό ή καλσόν μαύρο με ένα σορτσάκι σκακιέρα κόκκινο και μια μαύρη μπλούζα. Από παπούτσια ή μποτάκια τύπου ολ σταρ ή φυσικά τα αγαπημένα σε όλους τότε ασίξ μαύρα ήταν τα δικά μου με λειλά το σήμα τους 120 ευρώ για παπούτσι που κράτησε 1 μήνα.
Το σώμα μου τότε ενώ ήταν τέλειο προς πολύ αδύνατο αλλά οκ δηλαδή φορούσα s/xs νόμιζα πως ήμουν βόδι και θυμάμαι ώρες με την Αγγελίνα να παραπονευόμαστε για τα σώματα μας. Χωρίς λόγο! Τι καταφέραμε τώρα?
Χαρακτήρας💎
Εντάξει διαμάντι δεν ήταν άλλα σε σχέση με κάτι άλλους μια χαρά ήμουν. Γενικά είχα γίνει όπως προανέφερα αρκετά κοινωνική στο σχολείο μόνο εκεί και αυτό σε ότι είχε να κάνει με τα παιδιά και όχι με το μάθημα. Επηρεαζόμουν πολύ εύκολα από παρέες και δυσκολευόμουν να δω το πραγματικό πρόσωπο ενός ατόμου. Βασικά εμπιστευόμουν σε μεγάλο βαθμό και με μεγάλη ευκολία λάθος άτομα. Γινόμουν χαλί να με πατήσουν οι διάφορες "φίλες" . Ήθελα πολύ να αρέσω και ίσως πολλές φορές να νευρίαζα άτομα που είχα δίπλα μου με αυτό το πράγμα. Με ενδιέφερε σε μεγάλο βαθμό τι θα λένε για μένα.
Έκρινα πολύ τους υπόλοιπους για τα πάντα ενώ ήξερα πως δεν ήταν σωστό αλλά αν το έκανε η παρέα έπρεπε και εγώ. Ευαίσθητη αρκετά όσο και να το έπαιζα σκληρή. Αντιδραστική δεν θα έλεγα πως ήμουν πολύ σπάνια με την μάνα μου, γενικά δεν είχα μεγάλα θέματα μην το ένα μην το άλλο. Όσο αναφορά την ηλικία τον 12-13 φυσικά που είχα μια χαρά ελευθερίες αν σκεφτούμε πως τα υπόλοιπα κορίτσια δεν μπορούσαν καν να βαφτούν και το έκαναν κρυφά. Είχα σχετικά ήρεμη εφηβεία πέρα από 1,5 χρόνο εκεί στα 13-14,5.
Κάπου εδώ τελειώνει το κείμενο θα υπάρξει παρτ 2 την επόμενη εβδομάδα με πιο καυτές κατηγορίες για να γίνω παραπάνω ρεζίλι επίσης θα υπάρχει και άλλο φωτογραφικό υλικό με εμένα από τότε. Ελπίζω να το απολαύσατε και να περιμένετε πως και πως το επόμενο όπως και εγώ 💜💜💜
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου