Συγγραφή και coca-cola

Καλώς σας βρήκαμε αγαπητοί συνοδοιπόροι. Μετά από την πολυήμερη απουσία μας σας κάνουμε επιτέλους την τιμή. Ελπίζω να περάσατε ένα όμορφο καλοκαίρι. Για κάποιους βέβαια μπορεί να μην έχει τελειώσει ακόμα και να φάνε ένα κουβά σκατά που δεν έχουμε την τύχη τους. 

Αυτό που θα ήθελα να θίξω σήμερα έχει να κάνει με εμένα και τον εγωκεντρισμό μου. Δεν θα ασχοληθώ με κάτι έξω από εμένα. Απλώς έκανα διάφορες παρατηρήσεις οι οποίες με έβαλαν σε πολλές σκέψεις. 

Ανάμεσα σε όλα τα όνειρα που είχα και έχω, ήταν και αυτό της συγγραφής. Αυτό αν δεν το υλοποιήσω ποτέ, είμαι σίγουρη πως θα πεθάνω δυστυχισμένη. Συγγνώμη αν γίνομαι μακάβρια, αλλά πρέπει να δώσω ένταση. Από την εφηβεία μέχρι και σήμερα έχω ξεκινήσει πολλά πράγματα τα οποία ποτέ δεν ολοκλήρωσα. Τα σχεδιαγραμματα μου βρίσκονται ακόμα στα σχολικά μου τετράδια. Πάντα συμβουλευόμουν τους φίλους μου όσον αφορά την επιμέλεια και ήταν και αυτοί πρόθυμοι και στήριζαν αυτό το όνειρο. Βέβαια για να έχεις και τη στήριξη ενός εκδοτικού, πρέπει να κατέχεις και ένα κεφάλαιο Α. Ωστόσο τα χρήματα δεν ήταν αυτά που με έκαναν να έχω ημιτελή έργα. Έτσι και αλλιώς δεν με ενδιαφέρει αν ποτέ βγει κάτι στο ευρύ κοινό. Το μελημα μου είναι απλά η ολοκλήρωση. 

Τα εμπόδια ακόμα δεν τα γνωρίζω και το κακό είναι ότι όσο μεγαλώνω στερεύω και από φαντασία. Δεν έχω ιδέα πλέον πως μπορώ να συνδέσω μια πλοκή. Γι'αυτό και πριν από λίγο καιρό είπα να σταθώ σε ένα πιο εύκολο πρότζεκτ έχοντας ως πρότυπο τα Πάθη του Νεαρού Βερθέρου του Γκαίτε αλλά και την Άννα Φρανκ. Είπα ότι για να φτάσω σε ένα στόχο, θα πρέπει να θέσω κάποιους μικρότερους. Ο πρώτος λοιπόν μικρός στόχος είναι να ολοκληρωθεί το ημερολόγιο της Νεφέλης η οποία είναι μία αντικοινωνική και ιδιαίτερη νέα με πολύ περίεργες συνήθειες. Τυπική ημερολογιακού τύπου νουβέλα δηλαδή. Το συν αυτού του λογοτεχνήματος είναι ότι δεν θα χρειαστεί να υπάρχει αυτό το δέσιμο της πλοκής καθώς τα βλέπουμε όλα τελείως μονόπλευρα και χωρίς ζωντανούς διαλόγους. Ωστόσο και αυτό προς το παρόν στην άκρη το έχω αφήσει. Θέλω  να συνεχιστεί όμως γιατί έχει φιλοσοφικό περιεχόμενο το οποίο με διευκολύνει. Μου βγαίνει τελείως φυσικά να το πληκτρολογώ.

Γενικά στα περισσότερα που έχω ξεκινήσει να γράφω, η πρωταγωνίστρια λέγεται πάντα Νεφέλη. Έτσι υπέγραφα και εδώ πριν αποφασίσουμε να αποκαλύψουμε τις ταυτότητές μας. Είναι αστείο. Απλά μου φαίνεται υπέροχο όνομα, δεν ξέρω γιατί έχω κολλήσει. 

Όπως και να έχει το πόιντ μου είναι ότι βλέπω πολλούς που ασχολούνται με οποιουδήποτε είδους τέχνη και ασχολούνται πολύ σκληρά και έχουν προκύψει από τη δουλειά τους πολύ όμορφα πράγματα. Αυτό είναι που ζηλεύω πολύ και αυτό θέλω να καταφέρω και εγώ η ίδια. Έχω σκάσει από το κακό μου που ακόμα δεν μπορώ να μοιραστώ κάτι όμορφο που εγώ η ίδια έχω δημιουργήσει. Ακόμα δεν ξέρω αν θα μπορέσω να δημιουργήσω κάτι όμορφο. Πολλές φορές αισθάνομαι ανίκανη. Αν θα μπορέσω ποτέ να ξεπεράσω την μετριότητά μου, ίσως όλα να είναι καλά για όλους μας. 

Δεν είναι κάτι που θέλω να πετάξω. Αυτό το κείμενο είναι απλά reminder για να μην χαθεί οποιαδήποτε επιθυμία μέσα στη ρουτίνα. Καλώς να φτιάξουμε όνειρα και έπειτα να τα πραγματοποιήσουμε. 

Δική σας, Αγγελίνα